Hiçbir yere ait hissetmiyor olmam ile ilgili bulduğum ve bulamadığım bir sürü cevap var hala. Nerelisin sorusuna bile duraksamadan, farklı cümleler kurmadan, herhangi bir şehrin cevabını rahatlıkla veremiyor olmam düşündürüyor beni. Karışık...

Bazen kabul etmek çok kolayken yaşadığın olayları, bazen sindiremezsin, kaçarsın. Kaçtıkça rüyaların kovalar, yürüdüğün kaldırımlar boğazına sarılır. Unuttuğunu sandığın ne varsa gün içinde karşına çıkar, baktığın bir çift gözde seni içine alır....

Az önce aynada kendimi tanıyamadım. Korktum, yabancı bir insanın gözlerine baktım ve inanamadım. Bana böyle bakan gözlerin benim gözlerim olduğunu kabul etmekte çok zorlandım. Keşke o yeşil gözler benim diyebilseydim ve baktığımda...

Nelere alışır insan? Ya da zamanın akıp gidişiyle neleri kabullendiğinde alıştığını zanneder? Belki de sevgi, nefret, öfke, mutluluk hepsi yan duygulardır ve biz aslında sadece alışarak hayatta kalıyoruzdur. Bu dünyayla tanışıp alıştığımızda...

Güneş en güzel yerinden öperek uyandırdı bu sabah denizi ve deniz en derinlerde yatan hislerini gün yüzüne çıkararak karşıladı insanları. Ayın gidişine hüzünlenirken bazıları, güneş gözyaşından öpüyor hayallerinden çoktan vazgeçmiş olanları. Benim...

Köprü trafiğinin ortasında çocukluk anılarını anlatmak kadar kargaşanın ortasında kaldı bazı hikayeler ve bazı hikayeler de keşke hiç bitmeseler. Bitmesin diye yaşadıklarımız mı daha kıymetli, bittikten sonra bulamayacaklarımız mı bilemiyorum. Önümüzdeki bazı...

İnsan kendisini doğurur mu? Doğurur. Öylesine uzaklaşır ki benliğinden ve öylesine tanımıyordur ki artık dönüştüğü kişiyi, tutar yeni baştan doğurur kendisini. Özene bezene donatır sözlüğünü yeni cümlelerle, değiştirir tüm karşılıklarını isimlerin rehberinde fakat...

Uyumayı sevdiğim için yorganımın altından çıkmıyorum sandılar. Halbuki o kadar ağır geliyordu ki bedenime kalbim, taşıyamadım. Üzgün olduğum için ağlıyorum sandılar. Oysa kusuyordu gözlerim, anlatamadım. Karnım aç değil diye yemek yemiyorum sandılar....