All posts under: Kenan Yaşar
I. Bilişsel Zekâ Yaptığımız robotun DNA dizilimini yazmaya çalışıyorduk. Robotun kabataslağını bitirmiş, sindirim sisteminin iskelet sistemini hazmetmesini bekliyorduk. Kendi kendini yemişti çünkü; neredeyse tamamını hem de. Genomunu kodlarken farkında olmadan nev-i şahsına münhasır yamyamlık da kodlamış ...
Devamı »
Ne zor şeydir, birine “Geçirdiğin en güzel yıllar hangileriydi?” diye sormak. Hele ki 3 yaşındaysa sorduğun şahsiyet. Dönüp dönüp her seferinde aynı şeyleri söyler zaman yolculuğundan her inişinde: “Komik olduğunu mu sanıyorsun?” Hayır, hiç de sanmıyorum. ...
Devamı »
Soyu tükenmekte olan bir tıp öğrencisi. Bilmem kaçıncı okulu. Birini bırakıp diğerine başlamış. Başlamakla da kalmamış, inatla devam etmiş, bırakacağını bile bile. Nasıl etmesin; bırakmanın, salıvermenin dayanılmaz cazibesine kapılmayan mı var ki? Pek çok şeyi götümüzden ...
Devamı »
I. Kutu Ölümden mi korkarız; ölüm şeklinden mi? Her tatile çıkışında kedisini bize bırakır Schrödinger. Bize derken, bizi, hepimizi kast ediyoruz. Hem ne fark eder? Ne fark eder inişler ve çıkışlar, aralarda kalan sıçışlar? Sonra telefon ...
Devamı »
I. Kukla Ama Acıma Son üç ayını berbat bir barda vantrilok olarak geçirmişti. Virtüözlük mertebesinden İkinci sınıflığa uzanan sancılı bir deneyimdi aslında bu. İşin ehli olan boşboğaz ve doğru atımlar bu duruma tersine evrim adını verseler ...
Devamı »
I. Zardan Adam Olasılıklar üzerine kurulu bir yaşamı olduğu için kendini şanslı addediyordu. Tıpkı diğer milyarlarcası gibi, çalkalanıp çalkalanıp atıldığını hissediyor “Tanrı zar atmaz!” diye Tanrı’ya veryansın ediyordu. Yaratımının önüne farklı seçimler sunuyor gibi gözükse de ...
Devamı »
Yakama eskimiş kuşlar konuyor Kocamış kuşlar kenarlarına Bokları da kocamış Bir boka benzemiyor Havalanıyor yakamdan sonra Derken ve birden Sanırsın ki tüm anları kaplamış Kanat çırpışları Öyle öğretildi ya Pırpır etmesi gerekirken içinin Sen alnına düşen ...
Devamı »
Uç uca eklenirsin, eklenirsin de gidersin ya; trenleşme korkusuna aldırmadan ve tüm yakıştırmalara inat. Sen, önündekiler ve arkandakiler, gözünüz görmez hiçbir şeyi. Biriniz düşecek olsa, tek bir yumruktan düşersiniz. Tekinizi anlatması kâfidir ve hepinize dairdir söylenceler. ...
Devamı »
Uzayın soğuk olduğu söylenir. Tek bildiğim, sonsuz olmadığı. Mıhlanmış hayatlar gibidir, sonsuz kere sınırlıdır uzay. Kışı sevmem, soğuktur kış; üşütmeyi hüner bellemiş bir zorbadır. Kışla uzay arasında bir bağıntı olmalı. Üstelik matematiğin her noktasına taş çıkaracak ...
Devamı »
I. Denizden Uçağa Her tarafı kaşlarla kaplı bir alına kar yağınca anlıyorduk saçların ağarmaya başladığını... İçimizde birazcık öfke, çokça metafor. Oysa ne kadar da çok istemiştik şöyle hoyratça dağıtılmış öfkelerin en kallavi parsellerini. Cennet mekânında da ...
Devamı »
