All posts under: Kenan Yaşar
I. Aşk Temaslarını esirgemediğimiz, rakıyı bulandıran ıslaklıkla aşka gelen bedenlerimiz… Ceset bakışlarında şekillenen solgunluğum, diriltmekten beter ettiğimiz ölüler ve rakıya inen infaz… Ölüm sarhoş olur mu? Hangi sarhoş hatırlar öldüğünü? Bana anlamıyorum deme! Cesetler anlasa ne, ...
Devamı »
6 / İnanç - Fosil - Yakıt Uyan Bir arayıştır altlar İndikçe tükenir Sandığın Bir noktasına bilinç konulmuş Canlı bir doku sonuçta Gezegen de olsa İnsan da Uyan Çok fazla kömür birikti Çok fazla tanrı Tam ...
Devamı »
I. Bilişsel Zekâ Yaptığımız robotun DNA dizilimini yazmaya çalışıyorduk. Robotun kabataslağını bitirmiş, sindirim sisteminin iskelet sistemini hazmetmesini bekliyorduk. Kendi kendini yemişti çünkü; neredeyse tamamını hem de. Genomunu kodlarken farkında olmadan nev-i şahsına münhasır yamyamlık da kodlamış ...
Devamı »
Ne zor şeydir, birine “Geçirdiğin en güzel yıllar hangileriydi?” diye sormak. Hele ki 3 yaşındaysa sorduğun şahsiyet. Dönüp dönüp her seferinde aynı şeyleri söyler zaman yolculuğundan her inişinde: “Komik olduğunu mu sanıyorsun?” Hayır, hiç de sanmıyorum. ...
Devamı »
Soyu tükenmekte olan bir tıp öğrencisi. Bilmem kaçıncı okulu. Birini bırakıp diğerine başlamış. Başlamakla da kalmamış, inatla devam etmiş, bırakacağını bile bile. Nasıl etmesin; bırakmanın, salıvermenin dayanılmaz cazibesine kapılmayan mı var ki? Pek çok şeyi götümüzden ...
Devamı »
I. Kutu Ölümden mi korkarız; ölüm şeklinden mi? Her tatile çıkışında kedisini bize bırakır Schrödinger. Bize derken, bizi, hepimizi kast ediyoruz. Hem ne fark eder? Ne fark eder inişler ve çıkışlar, aralarda kalan sıçışlar? Sonra telefon ...
Devamı »
I. Kukla Ama Acıma Son üç ayını berbat bir barda vantrilok olarak geçirmişti. Virtüözlük mertebesinden İkinci sınıflığa uzanan sancılı bir deneyimdi aslında bu. İşin ehli olan boşboğaz ve doğru atımlar bu duruma tersine evrim adını verseler ...
Devamı »
I. Zardan Adam Olasılıklar üzerine kurulu bir yaşamı olduğu için kendini şanslı addediyordu. Tıpkı diğer milyarlarcası gibi, çalkalanıp çalkalanıp atıldığını hissediyor “Tanrı zar atmaz!” diye Tanrı’ya veryansın ediyordu. Yaratımının önüne farklı seçimler sunuyor gibi gözükse de ...
Devamı »
Yakama eskimiş kuşlar konuyor Kocamış kuşlar kenarlarına Bokları da kocamış Bir boka benzemiyor Havalanıyor yakamdan sonra Derken ve birden Sanırsın ki tüm anları kaplamış Kanat çırpışları Öyle öğretildi ya Pırpır etmesi gerekirken içinin Sen alnına düşen ...
Devamı »
Uç uca eklenirsin, eklenirsin de gidersin ya; trenleşme korkusuna aldırmadan ve tüm yakıştırmalara inat. Sen, önündekiler ve arkandakiler, gözünüz görmez hiçbir şeyi. Biriniz düşecek olsa, tek bir yumruktan düşersiniz. Tekinizi anlatması kâfidir ve hepinize dairdir söylenceler. ...
Devamı »
