Can Uzunallı ile Hayatın ve Müziğin İzinde Bir Sohbet

Can Uzunallı, Makine zamanlarından tanıdığım, son dönem projelerinde zaman zaman birlikte çalışmaktan mutluluk duyduğum, her şeyden önce muhteşem bir yol arkadaşı ve şarkılarıyla inanılmaz değerli bir müzisyen. Müziğiyle olduğu kadar düşünme biçimiyle de dikkat çeken biri o. Yıllar içinde hem grup içinde hem de solo üretimlerinde tavrını değiştirmeden ilerleyebilmiş, istikrarlı bir isim.

Şimdi ise “Tiburon Sessions” gibi sade, dürüst ve doğrudan bir projeyle karşımızda.
Bu söyleşi vesilesiyle bolca müzik, biraz hayat ve farklı konular üzerine konuştuk.
Çünkü Can’ın müziği kadar, müzik dışındaki duruşu da ilham verici.

NouvArt söyleşilerinde çoğu zaman dostlarla bir araya gelir, sadece müziği değil, daha farklı konulara da değinerek sevdiğim isimlerin farklı yönlerini anlatmaya çalışırım.
Bu söyleşim de onlardan biri oldu.

Keyifle okurken Can Uzunallı dinlemeyi unutmayın. 🙂

Can Uzunallı: Aralık 2021’de “Sonsuz Döngü” albümümün tanıtımı için İzmir Tato Bar’da bir meet & greet etkinliği yaptık. Amaç; 00:00’da yayınlanacak albüm öncesi, gelen herkesle bu albümün kutlamasını yapmak ve albümü ilk kez birlikte dinlemekti. Ufak da bir sürpriz olsun dedik ve daha önce tekli olarak yayınlanan şarkıların akustik versiyonlarını çaldık. Sevildi. Sonrasında İstanbul Müze Gazhane’de çaldık ve İzmir’de akustik birkaç performans daha oldu. Derken Denizli’den böyle bir teklif geldi ve yapalım dedik. Aslında bir şarkıyı akustik olarak yorumlamak için daha farklı fikirler, duyum zevkini artıracak müdahaleler gerekli. Sonuçta akustik için biçilmiş bir müzik yaptığımı düşünmüyorum. Yine de bir seçenek sunmak bence güzel oldu. Bir sonraki akustik kayıtta, yapısında ciddi değişiklikler yaptığımız şarkılara yer verme düşüncemiz var ki bunları Müze Gazhane’de ilk kez çalmıştık.

Can Uzunallı: Başınıza her zaman gelebilecek bir durum değil. Her tarafımız kumaş rulosu, sayısız dikiş ve resmen ayağına gittiğimiz overlok makinesi, periyodik olarak çalan paydos zili… Çaldığımız alandaki kumaşlar hem görüntü hem de yalıtım olarak pozitif etki sağladı. Ortam ve ekip olarak herhangi bir sıkıntı yoktu ama bunun senkronize bir tek plan kayıt olması biraz gerdi. 🙂

Can Uzunallı: Biraz karışık bir durum ama hepsinde ben var. Solo, daha ben. Grup projesinde, biraz daha ortak bir sözün dillendiricisi gibiyim. Solo projemde ise kendi uçlarımdayım. Gerçi solo projeme de aslında bir grup projesi gibi yaklaşmayı seviyorum. Her enstrümanistin bir ruhu var sonuçta. Ve dengeyi kurmamdan ziyade kuruyoruz.

Can Uzunallı: Belki bu söyleşiyi bir süre sonra yapsak, “evet, var” diyebilirdim. O kadar ani gelişiyor ki. Sürekliliği olmadığından da ender gelişen Osasuna atakları gibi olabiliyor gerçi. Genelde birbirimizi bilen müzisyenler olduğumuzdan, “müzikal olarak ne katabiliriz”i düşünmekle başlıyoruz ve konu belli bir yere ilerlediğinde zaten kararı da vermiş oluyorum. Şu an üzerinde çalıştığım bir şey yok ama dediğim gibi, her an olabilir.

Can Uzunallı: Son yıllarda yoğunluk sebepli pek bir şey izleyemiyorum açıkçası. Ki çok sevdiğim Star Wars Evreni, dişe dokunur ve son üç film rezaletinin dışında bir genişlemedeyken. Rogue One’ı çok beğenen biri olarak Andor orada izlenmeyi beklerken… Veya Mufasa’yı izlemek istiyorum mesela. Hâlâ Oppenheimer’ı, Parasite’ı izleyemedim. Liste böyle uzar gider ama illa dizi veya film olacak gibi bir tercihim yok. Sırf diziyi ilerletmek için sulandırılmış konulara da denk gelebiliyorsun, film süresine sığdırmak için kesile kesile konsantre edilmiş filmlere de. İkisi de ticari düşünceyle şekilleniyor. Peki, ne izliyorum? Belgesel. WW1 ve WW2 ilgimi çeker. Gezegenin oluşumundan ziyade Antik Çağ ve Dünya Tarihi. Gerçi kitap ama hâlâ tanışmayan varsa Jared Diamond’ın Guns, Germs, and Steel: The Fates of Human Societies’ini tavsiye ederim.

Can Uzunallı: Bu konuda fikir yürütmek ne kadar somut bir yere varır, bilemiyorum. Sanki bunu, sorudaki negatif anlamı taşıyan çoğunluğa, içimizdeki İzlandalılara 🙂 “Siz neden yansıtmıyorsunuz?” diye sormak daha doğru olur. Tabii, bu soruda “politikten” kastının “siyasal” olduğunu düşünerek ilerliyorum. Her yere bu denli sirayet ettirilen ve net bir gerçekliğe dönüşen bu durumu ekarte ederek yaşamak çok ama çok zor. Durumdan fayda sağlayan da politize, zarar gören de. Yetişemediğimiz bir hızla değişen bir gündem. Sabah neye uyanacağımızı bilemiyoruz. Ve sen siyasetten uzak duruyorsun diye siyaset de senden uzak duracak değil. Şarkılarımda da böyle aslında. Başka bir şey yazmak isterken bir bakmışım, sözlere dâhil olmaya başlamışlar bile.

Can Uzunallı: Sosyal medya kendi içinde de çeşitlilik gösteriyor. Instagram ve Twitter (evet, X demeyeceğim) genelde baktığım yerler ki biri sahte bir aydınlık, diğeri de zifirî bir karanlık sunabiliyor. Facebook ile Meta üzerinden bağlantı var ve sorun çıkarmadıkça pek bakmıyorum. YouTube gibi platformlar da sosyal medya tanımına uyacak seçenekler sunsa da orayı konumuzun dışında tutuyorum. E-posta adresimi bulmak çok zor değil fakat insanlar daha çok sosyal medyadan yazmayı tercih ediyor. Bir noktada iletişim kanalları oldukları için, bazen geç de olsa, mesajlara bakıyorum. Ancak benim de ana kullanım sebebim, etkinlik duyuruları. Bu sırada da denk geldiğim bir şeye yorum yazabiliyorum. Tabii arkadaşlarımla birbirimize yolladığımız komik video ve görselleri saymazsak. 🙂

Can Uzunallı: Bambaşka Düşler (F32)’de bu konuya da değinmiştim. Bir an gelir, insan kendini sorgular ve yürüdüğü yolun doğruluğunu tartışır. Ama sen neysen osun sonuçta. Doğrusu, yanlışı, iyisi, kötüsü, kazanımları, kayıpları, kavgaları ve barışmaları ile sen busun. Yalnızca bir hayatımız var ve bunu keyifle yaşayabilmek önemli.

Can Uzunallı: Yeni bir şey üretmek, bunu sunmak ve konserlerde birlikte söylemek… Bu, gerçekten heyecan verici bir süreç. Ama bu şartlardaki bir ülkede bu janrda müzik yapmak, bunu bırakmamak ve devam etme çabası zaten gerilim ve heyecan dozu oldukça yüksek bir şey. IMDb 7.6/10

Can Uzunallı: Ben teşekkür ederim. İyi ki varsın. 🙂

Beyza Cumbul