Kültür & Yaşam

Tekrar sizlerle bir başka makalemde bir araya geliyoruz. Bu ay uzunca bir süredir içinden geçtiğimiz bu belirsizlik ortamında makalelerimdeki normal konu akışımı değiştirerek duyarlı bir makale kaleme almaya karar verdim. Konumuz Pandemi Kısıtlamaları altında kariyerini, yaşamını, mesleğini sürdürme çabası içinde olan -ve sürdüremeyen Sanatçılarımızın, Galeri...

Destek, istek, liyakat üzerine kafa yordum biraz yine. Bu sefer nedeni pırıl pırıl bir çocuğumuzun sosyal medya üzerinden “yeni enstrüman tasarımı” yarışması için istediği destek mesajıydı. Evet kabul; sistem en iyi olandan yana değil, çok oy alandan yana planlanmış, sosyal medyayı da işin içine dahil etmek,...

İnsan kendisini doğurur mu? Doğurur. Öylesine uzaklaşır ki benliğinden ve öylesine tanımıyordur ki artık dönüştüğü kişiyi, tutar yeni baştan doğurur kendisini. Özene bezene donatır sözlüğünü yeni cümlelerle, değiştirir tüm karşılıklarını isimlerin rehberinde fakat geri yükler en sevdiği sokakların adresini en sevdiği şarkı ile. En sevdiği...

Ellerimde güneşin sarışın çicekleri, avuçlarımda yanmış mavi. Onun sıcağıyla doğdu içimdeki buzdan sevgi. Güneşin çocuklarının yuvasıydım, duygularımı uyandırdılar her sabah… Bakışlarındaki güce tutkun giz ile… Her sabah babalarına döndüler yüzlerini, yangına açtılar çiçeklerini… Sevginin küllerine dönüşmek istemişti hepsi; saf beyaz ve ince renklerinden sıyrılır...

Uyumayı sevdiğim için yorganımın altından çıkmıyorum sandılar. Halbuki o kadar ağır geliyordu ki bedenime kalbim, taşıyamadım. Üzgün olduğum için ağlıyorum sandılar. Oysa kusuyordu gözlerim, anlatamadım. Karnım aç değil diye yemek yemiyorum sandılar. Yuttuğum sahteliklerden yer kalmamıştı midemde, konuşamadım. Evet, bazen bir şeyleri yapamadım. Bazen...

Camdan baktım az önce, çok karanlıktı içim, sanki sokakta gördüğüm tüm ziftleri içmişim. Bazı şeylerin sebebini bulmakta iyiyimdir ama bilmiyorum bu sefer sigarayı kaçıncı özleyişim. Film izlerken panjurları kapalı unutup günün yanlış vaktinde saatlerce uyumuş gibiyim. Aynaya baktım az önce, deniz kenarında terk edilmiş kırık...

Son üç ayda belki de gelecek beş yılımıza yetebilecek kadar çok şey tükettik hayatlarımızda. Güya durup düşündük ama neyi? Bu süreç bittiğinde bir daha yapmayacağımız şeylerden ne kadar zevk aldığımız yalanını mı? Yoksa haber almamamıza rağmen çok da sıkıntı yaşamadığımız ve hayatımızdan bir şey...

Güne açan çiçekler gibi uyandım bugün çünkü neden olmasın? Bunun Hepsi grubunun bir şarkı sözü olması ve dün gece rüyamda imzalı fotoğraflarını bulamayıp ağlamamla hiçbir ilgisi yok. Eğer rüyalarımda gördüklerimle sabahki ruh hallerim bu kadar bağlantılı olsaydı, dün sabah Viyana’daki odamda dans ettiğim anın...

“Kimliğinde yazan rakamlara dair bir fikrim yok küçük çocuk ama benim dünyamda hiçbir hayalin boyundan büyük değil. Bedenine birkaç numara büyük bir hayat yaşamaya da çalışmıyorsun herhangi bir senaryoda. Hangi sınırı çizdiyse duyguların, kime izin verdiyse güvenin ve hangi çiçekleri yeşerttiyse kalbin onları hissediyorsun,...

Dünyaya sadece kendi haklı penceremizden baktığımızda var olan kibri büyütüyoruz içimizde. Kibirle bakmak, karşınızdaki insanlara sadece kendilerini kötü hissettirmekten ve size geçici bir yücelik, sonra da yalnızlık duygusu katmaktan başka hiçbir işe yaramaz. Evrilen dünya öyle garip bir hal aldı ki sevmek eziklik, sevilmek...