Kültür & Yaşam

Bir İstanbullu olarak hatırladığım en son maske ihtiyacı Gezi Direnişi sırasında ortaya çıkmıştı. O zaman sokaktaki vatandaş biber gazının gözleri de yakan boğucu etkisinden kurtulmak için çeşit çeşit ev yapımı maske üretip çantasına atıyor, ne olur ne olmaz diye hep yanında taşıyordu. Kovid-19 günleri...

Almeda durdu, derin soluğunda minik buz parçaları vardı. Ciğerlerine kadar inen su parçaları koskoca bir ormanı besler gibiydi. Görünmeyenin ardındaki tüm kökler birbirine dolaşmış, bağlanmıştı sonsuz bir bağla… Ancak insan bu bağları düğüm sanar, çözülmek için kavgalar yaratır ya da keser yine kendi canını...

Bu yazı yüksek miktarda sizi yeniden programlayacak ve en olmadık yerlerde aklınıza gelecek bilinçaltı kodu içerir.Özgürlüğe nasıl bir tanımdan bakıyorsun? “Herkesin hakkına saygı duyarak kendi istediklerimi yapıyorum veya kimse bana karışamaz?” Gerçekten daha önce hiç bu kadar sınırlı tanımlarla özgürlüğün bir anlam bulduğuna rastlamamıştım....

Medyacıların sonu yakın; basın emekçilerinin yeniden yükselişi ise kaçınılmaz! Medyada işten çıkarmalara aslında hepimiz aşinayız ama Hürriyet Ekim sonu itibariyle bir kalemde 40 küsür basın emekçisini maillerini silme ve evlerine tebligat yollama yöntemiyle işten çıkarınca herkes bir sarsıldı. Kabul edelim bu zamana kadar en ses...

Derine düştükçe kendime yaklaştım, kendime yaklaştıkça kaçmak istedim bulduğum kendimden. Öyle zordu ki ve en kolay yolu biliyordum. Hayatımın olay örgüleri ayaklarıma dolanıp beni kendi karanlık kuyuma çekerken ne çarem vardı? Düzelmeyecek şeyler vardır asla, ama düzelmeyecek his yoktur. Ve böyle bir durumda bana...