1592 tarihli eser San Giorgio Maggiore kilisesinin mabet bölümünün sağ tarafında bulunuyor. Da Vinci’nin eserine göre oldukça maniyerist. Da Vinci’nin eserinde uyum ve merkezi perspektif hakim. Tintoretto’da ise dağınıklık hakim ve perspektif alanı masa öne doğru yön veriyor ve alan hızla dik bir şekilde yukarıya çıkıyor.
Resme bakarken farklı yönlere çekildiğimizi hissediyoruz. Sağ alt kısımda, yemek dolduran kadın figürü ile onun yanında duran kedi gibi. Gündelik hayata dair sahnelerle ruhani sahnenin beraber verildiğini görüyoruz.
Betimlemelere bakacak olursak, Hz. İsa direk hale içinde verilmiş ve ruhani temalar hakim. Dram, gölge ve karanlığın hakim olduğu eserde yalnızca iki adet ışık kaynağı var. Hz. İsa’nin halesi yani kutsal ışığı ve sol üstteki mum.
Biçim ise, renk ve çizgilerin altında çözülmüş ve yok olmuş. Tintoretto amacının iki farklı geleneği birleştirmek olduğunu söylemiş: Michelangelo’nun kullandığı toscana çizgi geleneği ve Tiziano’nin renkleri. Yani Floransa ve Venedik Rönesansı. (Stüdyosundaki bir tabelada tam olarak bunlar yazıyormuş.)
Özetle, Da Vinci’nin eseri tamamen ruhani nitelikte dini konuyu ele alırken, Tintoretto’nun tablosu gündelik yaşamla da harmanlanmış ruhani içeriği içine almış bir eserdir.
Hazal Tanrıverdi
