Ayın Görünmeyen Yüzü

Uyumayı sevdiğim için yorganımın altından çıkmıyorum sandılar. Halbuki o kadar ağır geliyordu ki bedenime kalbim, taşıyamadım. Üzgün olduğum için ağlıyorum sandılar. Oysa kusuyordu gözlerim, anlatamadım. Karnım aç değil diye yemek yemiyorum sandılar. Yuttuğum sahteliklerden yer kalmamıştı midemde, konuşamadım. Evet, bazen bir şeyleri yapamadım. Bazen...

Camdan baktım az önce, çok karanlıktı içim, sanki sokakta gördüğüm tüm ziftleri içmişim. Bazı şeylerin sebebini bulmakta iyiyimdir ama bilmiyorum bu sefer sigarayı kaçıncı özleyişim. Film izlerken panjurları kapalı unutup günün yanlış vaktinde saatlerce uyumuş gibiyim. Aynaya baktım az önce, deniz kenarında terk edilmiş kırık...

Son üç ayda belki de gelecek beş yılımıza yetebilecek kadar çok şey tükettik hayatlarımızda. Güya durup düşündük ama neyi? Bu süreç bittiğinde bir daha yapmayacağımız şeylerden ne kadar zevk aldığımız yalanını mı? Yoksa haber almamamıza rağmen çok da sıkıntı yaşamadığımız ve hayatımızdan bir şey...

Güne açan çiçekler gibi uyandım bugün çünkü neden olmasın? Bunun Hepsi grubunun bir şarkı sözü olması ve dün gece rüyamda imzalı fotoğraflarını bulamayıp ağlamamla hiçbir ilgisi yok. Eğer rüyalarımda gördüklerimle sabahki ruh hallerim bu kadar bağlantılı olsaydı, dün sabah Viyana’daki odamda dans ettiğim anın...

“Kimliğinde yazan rakamlara dair bir fikrim yok küçük çocuk ama benim dünyamda hiçbir hayalin boyundan büyük değil. Bedenine birkaç numara büyük bir hayat yaşamaya da çalışmıyorsun herhangi bir senaryoda. Hangi sınırı çizdiyse duyguların, kime izin verdiyse güvenin ve hangi çiçekleri yeşerttiyse kalbin onları hissediyorsun,...