Ayın Görünmeyen Yüzü

Nelere alışır insan? Ya da zamanın akıp gidişiyle neleri kabullendiğinde alıştığını zanneder? Belki de sevgi, nefret, öfke, mutluluk hepsi yan duygulardır ve biz aslında sadece alışarak hayatta kalıyoruzdur. Bu dünyayla tanışıp alıştığımızda konuşup yürüyoruzdur belki ve belki de gözlerimiz harflere alıştığında öğreniyoruzdur okumayı. Belki...

Güneş en güzel yerinden öperek uyandırdı bu sabah denizi ve deniz en derinlerde yatan hislerini gün yüzüne çıkararak karşıladı insanları. Ayın gidişine hüzünlenirken bazıları, güneş gözyaşından öpüyor hayallerinden çoktan vazgeçmiş olanları. Benim güneşim bu zamana kadar kimseyi yarı yolda bırakmadı. En çok ihtiyacı olanlarla...

Köprü trafiğinin ortasında çocukluk anılarını anlatmak kadar kargaşanın ortasında kaldı bazı hikayeler ve bazı hikayeler de keşke hiç bitmeseler. Bitmesin diye yaşadıklarımız mı daha kıymetli, bittikten sonra bulamayacaklarımız mı bilemiyorum. Önümüzdeki bazı arabaların farlarının gözlerimi ne kadar acıttığını tarif edemiyorum. Ve aynı zamanda gözlerimi...

İnsan kendisini doğurur mu? Doğurur. Öylesine uzaklaşır ki benliğinden ve öylesine tanımıyordur ki artık dönüştüğü kişiyi, tutar yeni baştan doğurur kendisini. Özene bezene donatır sözlüğünü yeni cümlelerle, değiştirir tüm karşılıklarını isimlerin rehberinde fakat geri yükler en sevdiği sokakların adresini en sevdiği şarkı ile. En sevdiği...

Uyumayı sevdiğim için yorganımın altından çıkmıyorum sandılar. Halbuki o kadar ağır geliyordu ki bedenime kalbim, taşıyamadım. Üzgün olduğum için ağlıyorum sandılar. Oysa kusuyordu gözlerim, anlatamadım. Karnım aç değil diye yemek yemiyorum sandılar. Yuttuğum sahteliklerden yer kalmamıştı midemde, konuşamadım. Evet, bazen bir şeyleri yapamadım. Bazen...